CAPITOLII Tutelatii

CAPITOLII Tutelatii

a tutela Capitolii dicti sunt: in cuius inautationem Domitianus millies octingenties octogies, impendisse legitur, apud Plutarchum in Poplic. quam insaniam, magnificentiae nomine, extulête multum Scriptores, et maxime Poetae. Unde nec, tot annis post, Ausonium puduit hunc describere,

Aurea qui statuit Capitolk culmina.

Neque ahunde interpretandum vult Gronovius Mattialem, l. 11. Epigram.. 5. v. 1.

Sacra, Laresque Phrygum, quos Troiae maluit haeres,

Quam rapere arsuras Laomedontis opes;

Scriptus et aeternô nunc primam Iuplter anrô,

Et sorvor et summi silia tota Patris.

Quasi diceret, Et tu, Iuppiter, qui nunc primum postincompatabilem illam prozimam certe priores Capitolii aedificationes infinitis modis superantem, magnisicentiam, aeternô aurô cultur es et ornatus, et vos Iuno Minervaque. In quibus verbis Iuppiter scriptus aurô Statio est peraratus aurô, non sculptus, ut voluêre nonnulli, etc. Cum itaque pretiosas istiusmodi statuas et aliam infinitam auti vim in Capitolio fuisse cettum sit, Tutelae Capitolii Redemptores, huiusmodi thesauris ab iniuria defendendis, tamquam custodes, appositos esse, contendit Rycquius: Gronovius vero genus Publicavorum hôc nomine intelligit, qui istius aedificii Membrorumque eius, satta tecta tuenda redemerant, ab Censoribus, quibus quia loca omnia patete necessum fuit, eoque et omnuia illorum nomumenta non modo exposita, sed et ipsa tuenda erant, de conservandis iildem haud dubie illos cavere oportuit: at omne munus illorum thesaurorum custodiâ sinitum non fuit. Plin. l. 35. c. 3. M. Ausidius rutelae Capitolii redemptor, docverti Patres, argenteos esse clypeos, qui pro aereis per aliquot iam lustra adsignabantur. Et prius l. 34. c. 7. Aedas nostra vidit in Capitolio, priusquam id novissime conflagraret, a Vitellianls incensum, in cella Iunonis, canem ex aeve, vulnus suum lambentem: cuius eximium mir aculum et indiscreta veri similitudo, non ex eo solum intelligitut, quod ibi ditatus suerat, sed et novâ satis datione; nam summa nulla par videbatur: capite Tutelarios cavere pro eo publici instituti fuit. H. e. Redemptores caput ac vitam veluti pignori date atque opponere, ut si vitiaretur, vel amovetetur, non bonis, sed capite, plecterentur. Quô sensu apud Ciceronem, 1. Verr. legimus, Aedem Castoris P. Iumus habuit tuendam, L. Sullâ, Q. Metellô Consulibus. Et apud Livium, l. 42. Censorem moribus regendis creatum, cui sarta tecta exigere sacris publicis et loca tuenda more Maiorum traditum esset, etc. Dicti antem hi Tutelarii sunt, ab tutela; non Tutelares, quia hanc vocabuli terminationem augustiori rei dicaverant. Inlapide prope Ulpiam Traian. MERCURIO. ET. MINERVAE. DIS. TUTELARR. Ioh. Frid. Gronov. Observation. l. 4. c. 18.